Evaluatie

Na (heel) veel brainstormen, ontwerpen, overleggen, creatieve uurtjes, minuscule conflictjes en wat niet, zit het erop.
Zeven dagen lang hebben we alleen maar gedacht aan toneelspelen en bestudeerden we de gedachtegang van kleuters.
'Is dit leuk? Is dit grappig voor een 4-jarige? Snappen ze dit?', waren vragen die veelvuldig langskwamen de afgelopen week.
Dag één begon met brainstormen. Alle ideeën die ons te binnen schoten werden op papier gezet, of dit nou praktisch mogelijk was of niet. Zo ontstonden er ideeën als een 'reis rond de wereld' en een strand waarop verschillende figuren een rol speelden. Eigenlijk begonnen we meteen praktisch te denken, wat dus juist niet de bedoeling was. Uiteindelijk bleek het nog best lastig om het brainstorm proces te volgen op de manier zoals dat bedoeld was! Als wij een idee hadden wilden we daar gelijk een verhaal van maken. Hierdoor bleef het verhaal heel beperkt en gewoontjes. Doordat we verder moesten kijken kwamen er steeds meer ideeën naar voren waardoor het toneelstuk zo veel leuker zou worden! Desalniettemin kwam er een verhaal naar voren waar we ons allemaal in konden vinden. Het zou een theaterstuk worden waarin een tent centraal stond. Daaruit kwamen verschillende figuren, die met behulp van objecten van het schoolplein allerlei activiteiten zouden uitvoeren (kleding wassen in de zandbak, zonnen op de stenen, etc.). Omdat dit idee uiteindelijk niet op een succes uitliep bij gebrek aan nieuwe ideeën, werd het roer omgegooid. Waar aan het begin van het proces nog alle studenten mee zouden spelen in het theaterstuk, werden de rollen nu verdeeld. Vier studenten zorgden voor het praktische gedeelte en het stuk werd verder uitgedacht door de drie overige studenten. Na een nieuw idee, wat ging over clichébeelden die omgedraaid werden (een zieke dokter, een rijke dief, een arme prinses, etc.) zat iedereen weer vol goede moed en begonnen we aan een nieuw plan. Bij uitleg in de klas bleek echter dat ook dit idee niet succesvol uit de verf zou komen.
We liepen vast op het einde van het stuk en wisten van gekkigheid niet meer wat we nu weer moesten verzinnen. Na een tijdelijke 'breakdown' werden we opgelapt door Guido en startten we weer. Hieruit kwam naar voren dat we het idee van de tent moesten behouden, dit zou zorgen voor een enorme verrassingsfactor en die wilden we niet kwijt. Uiteindelijk kwamen er figuren naar voren die bij die tent pasten, waarmee we de verhaallijn begonnen. Drie verhalen en ontelbare zuchten later hadden we dan toch een scenario voor ons liggen! Nu konden we gaan denken aan de praktisch zaken. De spelers begonnen met spelen en kwamen tot de conclusie dat er nóg twee studenten nodig waren. Twee van de vier studenten die de praktische zaken op zich hadden genomen namen al snel de rol aan van 'boswachter' en 'kikker'. Enkele uren later hadden we genoeg gerepeteerd en kwamen we op een nieuw probleem: de tent. Waar haalden we in 24 uur tijd een tent vandaan, liefst rond de 20 euro? Na stad en land afgezocht te hebben, zowel fysiek als op internet, hadden we een tent. En niet zomaar een tent, nee, een heuse Cars tent. Groot genoeg voor, zo bleek later, vier (!) personen! Uit de generale repetitie bleek dat er nog wat kleine aspecten aangepast moesten worden (tekst, objecten, etc.), maar het stuk was geboren en we zagen het allemaal zitten om het op te voeren voor zo'n veertigtal nieuwsgierige kleuters. En toen, dinsdag, de grote dag. Vroeg opstaan was het wel, maar het resultaat was het dubbel en dwars waard. Iedereen was het over eens dat het spelen een stuk makkelijker werd toen de kleuters er eenmaal bij waren. De wil om een succesvol stuk neer te zetten wordt daardoor veel groter. Met een enkele improvisatie hier en daar ('Aan die kant kun je niet staan, want dan zien de kinderen je niet!') en wat onverwachte, maar hele leuke reacties van de kinderen zelf, is het een daverend succes geworden.
Er zijn nog een paar punten wat we volgende keer anders zouden doen. Ten eerste moet je heel veel rekening houden met hoe de kinderen zullen reageren. De interactie met de kinderen was veel groter dan we hadden verwacht. Met oefenen hadden we hier veel meer aandacht aan moeten besteden. Daarnaast hadden we meer moeten oefenen op het praten. Op zo’n speelplaats hoor je veel geluiden. De toneelspelers moeten hierdoor hard praten en ook rustig. Anders is het voor de kinderen niet te verstaan. Wat ook belangrijk is, is dat je naar de kinderen toe praat. Maar ook grote gebaren helpen en ook het decor. Zo hadden we bijvoorbeeld het waren nog beter kunnen uitbeelden. In de zandbak hadden we een blauw zeil neer kunnen leggen. En ook hadden we bomen kunnen maken zodat het meer op een bos leek. Nu hadden de kinderen niet door dat het in een bos afspeelde.
En waar we volgende keer goed op moeten letten is dat we positief blijven denken ook al komen we er niet helemaal uit. We waren vaak negatief en kwamen er niet meer uit. Door positief te blijven denken kom je er wel uit op de punten waar je vast loopt!
Maar er zijn ook heel veel dingen goed gegaan. Het toneelspelen ging bij iedereen hartstikke goed. En sommige hadden niet eens toneelervaring! De kostuums waren heel duidelijk. De kinderen hadden gelijk door wat iedereen was. Maar ook het verhaal voor de kinderen was heel erg leuk. De kinderen moesten lachen en er was veel interactie. Het begin met de tent was ook heel leuk. De kinderen keken voornamelijk allemaal naar de tent toen ze het plein opkwamen. De voorbereiding is helemaal goed gegaan. En de planning van Guido kwam ook helemaal uit! Het samenwerken was verder ook helemaal top! We zaten allemaal op dezelfde lijn waardoor we er met zijn allen altijd uitkwamen! Je kunt deze week omschrijven als een week waar veel in gezeurt, geklaagt en gediscussierd is, maar waar uiteindelijk een top resultaat uit is gekomen!
Of het nou zelfkennis, acteertalent, organisatietalent, zangtalent, geduld of inlevingsvermogen betreft, iedereen heeft wel iets geleerd van dit project en we zullen dit zeker meenemen in het komende jaar!